یک پاسخ
دوست عزیزی برای پست ولنتاین کامنتی گداشتند که من لازم دیدم پاسخ اشکال های ایشون رو بدم . منتها من پاسخ رو اینجا میذارم تا دوستای دیگه هم اگه نظری دارن بهش اضافه کنن.
شرح کامنت معصومه جان:
سلام مامان طهورا عسلی. اول یه سوال داشتم اونم اینکه مگه این وبلاگ مال طهورا جونی نیست؟! پس چرا حرفای سیاسی اجتماعی فرهنگیتون رو اینجا میزنین؟!!! خب یه وبلاگ درست کنید مخصوص دلنوشته هاتون!
دوم اینکه اینکه میفرمایید ولنتاین یه فرهنگ بیگانست این رو هم بد نیست بدونیم که ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه هم درسته یه روز مقدسه اما برای فرهنگ ما نیست ما ایرانی هستیم و باید از فرهنگ خودمون استفاده بکنیم . در ضمن لازم به ذکره من نه با ولنتاین موافقم نه با ازدواج ائمه چون معتقدم خودمون باید استقلال داشته باشیم و یه روزی رو داشته باشیم که با فرهنگ خودمون منطبق باشه تا جوونامون به سمت فرهنگای بیگانه که رنگ و لعاب قشنگی هم دارن کشیده نشن.
سوم اینکه اینجوری که شما میفرمایید عشق یعنی ابتذال اما من معتقدم عشق یه موهبت الهی هست که اتفاقا باید برای عاشق شدن جشن گرفت.
پاسخ بنده:
سلام معصومه خانم
اولا باید بگم از اینکه به وبلاگ ما سر زدی ممنونم.
دوما: درسته اینجا وبلاگ طهورا است، اما من مطالب سیاسی و اجتماعی رو هم همین جا میذارم. میدونی چرا؟ چون دوست دارم این حرفها و این افکار رو به طهورا جون انتقال بدم. اما چون براش زوده اینجا براش به یادگار میگذارم تا وقتی بزرگ شد اینا رو بخونه و با تفکرات مادرش بیشتر آشنا شه. خدا رو چه دیدی شاید یه روز من نبودم که اینا رو بهش بگم!!!! تازه دوستام رو هم به چالش میکشم.
سوما: من تو پستم از شماها نظر خواستم و خودم هم نظرم رو گفتم. شما هر روزی رو خواستی انتخاب کن.بعد هم روز ازدواج حضرت علی (ع)و حضرت زهرا (س) که فرهنگ بیگانه نیست . ما مسلمونیم . همون طور که محرم و رمضان رو پاس میداریم و اسم فرهنگ بیگانه روش نمیذاریم این روز رو هم به نوبه خود روز مهمی میدونیم.
چهارما: عشق ابتذال نیست. شما چه طور همچین چیزی رو از حرف های من برداشت کردین؟؟ من تعجب میکنم . اتفاقا عشق در مسلک ما خیلی عنصر با ارزشیه.خداوند بزرگ خودش عاشق مخلوقاتشه و ما این رو در احادیث قدسی میبینیم . در آیین ما عشق به ائمه اطهار خیلی ممدوحه و سفارش شده است. البته عشقی که منشا اون معرفت باشه. اصلا شاید بشه گفت عاشقی مقام بالاییه که هر کسی به اون دست پیدا نمیکنه. تازه تو دین ما عشق زمینی هم ستایش شده. عشق همسر به همسر و والدین به بچه ها و بالعکس. اصلا خداوند این عشق های زمینی رو مقدمه ای برای اون عشق حقیقی قرار داده. منتها چیزی که مبغوضه اینه که تو فرهنگ غرب این روز گرامی داشت عشق های کوچه و خیابانیه. چیزی که خدا از اون نهی کرده همین عشق های باد آورده و هوسناکه. در کانون خانواده است که انسان رشد میکنه و به تعالی میرسه .نه در کوچه و خیابان و دست در دست هر کس و ناکس. انسان باید هر لحظه عاشق همسرش باشه نه در یک روز خاص و در انظار عمومی و بوسه در جای جای شهر (همون طور که در پست قبلی گقتم ). ابتذال این جا است نه در اصل عشق ورزی. حرف های دیگری هم داشتم که اینجا دیگه مجال گفتنش نیست...