تولد آری یا نه؟
مدتی است که از طرف دوستان و آشنایان توصیه میشوم به اینکه حتما برای طهورا جشن تولد بگیرم. و تهدید میشوم به اینکه اگر این کار را نکنم به عقده ای شدن دخترم کمک کرده ام و ...
اما من هر چه فکر میکنم نمیتوانم رابطه ای بین اینها برقرار کنم. اصلا نمیدانم چرا نسبت به جشن تولد یک آلرژی مزمن پیدا کرده ام؟؟؟
متولد شدن طهورا در فلان روز خاص برای من ارزشمند است و من واقعا از اعماق قلبم در این روز خدا را شکر میکنم. اما چرا باید به خاطر خوشحالی خودم یک عده آدم را ( حالا بماند با چه مشقتی) کشان کشان بیاورم ، کلی هزینه کنم، غداهای آنچنانی بپزم، از 2 ماه قبل هی مقوا قیچی کنم و باد کنک باد کنم، بچه را ببرم آتلیه ( با آن شرایط خاصش) کلی گریه و زاری تحمل کنم، راه بیفتم توی پاساژ های آنچنانی دنبال لباس بگردم ، بعد خودم چیتان پیتان کنم و با نگاهم به دیگران بفهمانم که یالا کادوها را رو کنید دیگر. دست آخر هم یک طهورای بد اخلاق ( از زور خستگی و شلوغی) داشته باشم که تحملش تمام شده و یک خانه ریخت و پاش و کادو هایی که مرا راضی نکرده....
آیا واقعا این است جشن تولد؟اصلا جشن تولد چیزی جز خود نمایی و خود خواهی و پشت بندش غیبت و تهمت و حسادت و..... دارد؟آیا ما در اسلام چیزی به نام جشن تولد برای اشخاص به این معنا داریم؟اگر قرار باشد تولدی ارزشمند باشد تولد دختر من با ارزش تر است یا دختر حضرت خدیجه( س) ؟؟؟؟ من باید برای دخترم تولد خودش را پر رنگ کنم یا تولد سیده زنان عالم را؟ اگر من برای دخترم جشن گرفتم و روز تولد بی بی دو عالم هیچ کار خاصی نکردم و روز عادی ام را گذراندم ، یک دختر خود خواه تحویل جامعه ندادم؟ فردا روزی طهورا برای خودش بیشتر از اهل بیت ارزش قائل نخواهد شد؟ (کاری که دقیقا مادرش انجام داده) . اصلا در سیره معصومین دیده شده که مثلا در سالروز تولد فرزندانشان جشنی به پا کنند و صله ای بدهند و ...؟؟ بله در بدو تولد اطعامی و عقیقه ای بوده اما در سالگرد های تولد چطور؟
اصلا از بحث اسلامی اش خارج شویم آیا این کارها جز از دل رفاه و شکم سیری و بیکاری بیرون می آید؟ خانواده ای که فقط در حد خوراک و پوشاک خودش در آمد دارد به این چیز ها فکر میکند؟ یا دیده شده که مثلا یک خانواده فرهیخته که همگی(مخصوصا مادر آن خانواده) دنبال کسب علم باشد دست به چنین کارهایی بزند؟ یا مثلا فلان عالم جشن تولدی آنچنانی برای فرزندش گرفته باشد؟ آیا واقعا ما کار های مهم تری در این دنیا نداریم؟ تا به کی میخواهیم در قید و بند این بت ها یی که برای خودمان درست کردیم بمانیم؟
خداوندا فکرم را روحم را و جانم را مشغول اعمال و افکاری بکن که در روز قیامت برایم سودمند باشد...