روز پدر

پناهگاه امن خانه

شانه ‏هایت، ستون محکمی است پناهگاه امن خانه را.
دست در دستانم که می‏ گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏هایم می‏ دود.
در برابر توفان‏های بی‏ رحم زندگی می‏ ایستی؛ آن‏چنان‏ که گویی هر روز از گفت‏گوی کوهستان‏ ها باز می‏ آیی.
لبخند پدرانه‏ ات، تارهای اندوه را از هم می‏ دراند.
تویی که صبوری‏ ات، دل‏های ناامید را سپیده‏ دم امیدواری است. مرام نامه دریا را روح وسیعت به تحریر می‏ آید؛ آن هنگام که ابرهای دلتنگی، پنجره‏ های خانه را باران می‏ پاشند.
آسمان همواره بوسه بر پیشانی بلندت را آرزومند است.

خدای اطلسی ها با تو باشد

پناه بی كسی ها با توباشد

تمام لحظه های خوب یك عمر

به جزء دلواپسی ها با تو باشد.....