اولین استفاده از دندونی

 سلام مهربونم

چند روزی بود که یه جوری شده بودی ، دیگه مثل قبلا ها متین و آروم نبودی. مدام زور می زدی و ناله می کردی و گریه سر میدادی. من و بابایی خیلی تعجب کرده بودیم. آخه تا حالا همچین رفتارهایی از تو ندیده بودیم. با خودمون می گفتیم چی شد که اون بچه ی مهربون و ناز یه هو این جوری شد. همین طور آب از دهنت سرازیر بود. تازه همش می خواستی هر چی دستت میرسه بذاری تو دهنت. شب ها هم که نمی خوابیدی ، اینقدر گریه می کردی تا اینکه خوابت ببره . خلاصه با بابایی تصمیم گرفتیم ببریمت پیش خانم دکتر طلاچیان، زود نوبت گرفتیم و رفتیم. چه خانم دکتر مهربونی داری عزیزم،خوش به حالت.

خانم دکتر گفت این کارهاش به خاطر دندون در آوردنشه. چون لثه هاش می خواره تلاش میکنه یه چیزی بذاره بین لثه هاش تا اونو گاز بگیره.

من و بابایی خیالمون راحت شد که شما مریض نیستی. کلی خدارو شکر کردیم. وقتی رسیدیم خونه دندونی رو دادیم تا بمالی به لثه هات و آروم شی.این اولین  استفاده از دندونیت بود.

دلبندم چقدر خوشحالم که بزرگ شدی و داری دندون در میاری.